در قسمت اول، به معرفی یکی از روش های مدیریت تیم پرداختیم. با سبک های مدیریت خودکامه آشنا شدیم و زیر مجموعه های آن را شناختیم.
در این بخش به معرفی سایر سبک های مدیریت می پردازیم.
سبک های مدیریت دموتراتیک
در این سبک مدیران به تشیق کارکنان می پردازند تا نظرات خود را ارائه دهند. توجه شود که کارکنان تنها ارائه دهنده نظرات هستند و تصمیم گیری نهایی با مدیریت است.
در نتیجه این ارتباطات دو سویه، انسجام و همبستگی تیم افزایش خواهد یافت. زیرا این سبک اجازه میدهد تا نظرات و ایده های متفاوتی ارئه شود. در نتیجه همه افراد شنیده شده و وجه مدیریت ارتقا یابد.
در ادامه به معرفی زیرمجوعه های این سبک می پردازیم.
سبک مدیریت مشورتی
همان طور که گفتیم، در این روش از روش های مدیریت تیم، مدیر تصمیم گیرنده نهایی است. اما او قبل از تصمیم گیری، با تک تک اعضا مشورت کرده و نظرات و ایده های آن ها را جویا می شود. سپس تمامی اطلاعات و نظرات را در نظر گرفته و بر اساس آن ها تصمیم گیری خواهد نمود.
از این سبک اغلب در حوزه های تخصصی استفاده می شود. یعنی زمانی که اعضای تیم متخصص اند و نظرات آن ها برای تصمیم گیری آگاهانه مورد نیاز است.
موارد زیر را می توان در مورد مزایای این سبک بر شمرد:
- این روش از روش های مدیریت تیم، باعث ایجاد پیوند عمیق بین کارکنان و مدیریت می شود. در نتیجه اعتماد بین طرفین را به ارمغان می آورد.
- رشد مدیریت با تیم را سبب می شود. زیرا از ایده ها و تجربیات کارکنان خود بهره مند شده و یاد می گیرد.
- نوآوری و ارائه ایده و نظرات مورد تشویق قرار می گیرد. در نتیجه مشکلات به وجود آمده، بهتر و ساده تر حل خواهند شد.
از معایب این روش می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- فرایند مشاوره و ارائه نظرات ممکن است زمان بر باشد. هم چنین ممکن است نیاز به کار فراوان نیز داشته باشد.
- اگر مهارت مدیریت زمان در مدیری وجود نداشته باشد، نتیجه عکس به وجود خواهد آمد.
- رفتار مدیر نباید این گونه به نظر برسد که به نظرات بی اعتناست. زیرا ممکن است کارکنان، نسبت به مدیر، کینه توز و بی اعتماد شوند.
همان طور که قبلا گفته شد، تنها باید از این سبک در امور تخصصی استفاده کرد. بدین معنا که زمانی باید استفاده شود که مدیر، به اندازه کارکنان، در زمینه مورد نظر، تخصص ندارد.
سبک مدیریت مشارکتی
در این سبک هم مدیران و هم کارکنان، اعضای فعال فرایند تصمیم گیری اند. کارکنانی که به اهداف شرکت و اطلاعات آن دسترسی بیشتری دارند، برای ارائه ایده ها تشویق می شوند.
مدیریت، نظرات و ایده های کارکنان را جویا می شود. سپس برای تصمیم گیری با آن ها همکاری می کند و سازمان هم بر اساس این تصمیم گیری عمل خواهد نمود.
مزیای این روش عبارتند از:
- احساس ارزشمندی از سوی تیم و سازمان به کارکنان انتقال می یابد. در نتیجه انگیزه در آنان افزایش یافته و بهره وری بهبود خواهد یافت.
- هر چه کارکنان درک بیشتری نسبت به اهداف داشته باشند، مشارکت آن ها نیز بالا می رود. افزایش نوآوری در نتیجه افزایش مشارکت اتفاق می افتد.
معایب این سبک را می توان این گونه بر شمرد:
- این سبک ممکن است فرایند تصمیم گیری را کند، کند. هم چنین ممکن است کارکنان ارشد، سایر کارکنان را به کار گیرند. در نتیجه این رفتار احتمال بروز درگیری و رنجش بین اعضا تیم بالا می رود.
- در صنایعی که راز و اسرار تجاری و مهمی وجود دارند، این سبک خطرناک است. زیرا اجازه دسترسی تمامی کارکنان به اطلاعات مهم وجود دارد.
- ممکن است کارمندی مایل به این نوع تصمیم گیری نباشد. در نتیجه ممکن است از مدیریت عصبانی شود و تیم را ترک کند.
از این سبک زمانی استفاده کنید که نیاز به تغییرات بزرگ دارید. تغییرات استراتژیکی که کارکنان در برابر آن مقاومت می کنند. زیرا این روش باعث می شود کارکنان به نتایج مثبت تر تشویق می شوند و مقاومتشان کاهش می یابد.
این سبک برای شرکت های فناوری بسیار مفید است. هم چنین شرکت هایی که به دنبال هدایت نوآوری هستند نیز می توانند از این سبک استفاده کنند.
سبک مدیریت مبتنی بر همکاری
یکی دیگر از روش های مدیریت تیم، سبک مبتنی بر همکاری است
. در این سبک، مدیریت یک انجمن ایجاد می کند. در این انجمن، ایده ها مورد بحث گسترده ای قرار گرفته و درآخر بر اساس نظر اکثریت تصمیم گیری می شود.
مزایای زیر را می توان برای این سبک نام برد:
- سبب ایجاد حس اعتماد و ارزشمندی در کارکنان می شود. زیرا آن ها احساس می کنند در تمامی سطوح مدیریتی سازمان، مهم هستند.
- کارکنان به طور کامل با فرایند تصمیم گیری درگیر می شوند. زیرا سعی می کنند تا بهترین خود را ارائه داده و راه حل های مشترک پیدا کنند.
- استفاده از این سبک سبب می شود تا تضاد های محل کار قبل از بروز مشکلات حل شوند.
معایب این روش نیز عبارتند از:
- مانند سایر سبک های مدیریت دموتراتیک، این سبک نیز می تواند زمان بر باشد.
- قانون اکثریت لزوما بهترین انتخاب برای یک سازمان نیست. در نتیجه اگر تصمیمی وجود داشت که به نفع سازمان نیست، مدیریت باید وارد عمل شود. در نتیجه ورود مدیر به تصمیمات و تغییر آن ها، ممکن است تارضایتی و بی اعتمادی ایجاد شود.
از این روش زمانی می توان استفاده کرد که سازمان نیازمند نوآوری همکاری اعضا است. این سبک نیز، مانند سبک قبل، برای ایجاد تغییرات بزرگ و افزایش تعامل و اعتماد بسیار مناسب می باشد.
بخش دوم معرفی و بررسی روش های مدیریت تیم نیز ارائه شد. در بخش سوم و آخر به بررسی دو مورد دیگر از زیر مجموعه های سبک مدیریت دموتراتیک می پردازیم. هم چنین آخرین روش مدیریت تیم را نیز معرفی و بررسی خواهیم کرد.
پس با ما همراه باشید.
بدون دیدگاه