در قسمت اول با یکی از انواع سبکهای مدیریت تیم، یعنی سبک مدیریت خودکامه آشنا شدیم. سپس به بررسی زیر مجموعه های آن پرداختیم. در قسمت دوم نیز، سبک مدیریت دموتراتیک، یکی دیگر از نواع سبک های مدیریت تیم را بررسی نمودیم. هم چنین بخشی از زیر مجموعه ها این سبک را معرفی نمودیم.

در این بخش سایر زیرمجوعه های سبک مدیریت دموتراتیک را بررسی خواهیم کرد. سپس به معرفی و بررسی آخرین سبک از انواع سبکهای مدیریت تیم می پردازیم.

سبک مدیریت دموتراتیک

همان طوذ که گفته شد، در قسمت دوم به معرفی این سبک پرداختیم. هم چنین زیر مجموعه های زیر را بررسی نمودیم:

• سبک مدیریت مشورتی
• سبک مدیریت مشارکتی
• سبک مدیریت مبتنی بر همکاری

حال به بررسی دو زیر مجموعه دیگر می پردازیم.

سبک مدیریت تحول آفرین

این سبک از انواع سبکهای مدیریت تیم، چابک و متمرکز بر رشد است. در این روش مدیران برآنند که به وسیله تشویق، کارکنان را به سمت موفقیت های بزرگ تر سوق دهند. در این سبک، سعی مدیران بر این است که کارکنان را به طور منظم از منطقه امن خود عبور دهند. هم چنین مدیران با انگیزه دهی به کارکنان خود، برآنند که سطح دستاورد های کارکنان را بالا ببرند.

در این سبک از انواع سبکهای مدیریت تیم، مدیران با تیم همراه اند و در کنار آن ها کار می کنند. سپس با نشان دادن اخلاق کاری خود، اعضا را به تلاش بیشتر برای دستیابی به موفقیت ها بالاتر تشویق می کنند.

از مزایای این روش می توان موارد زیر را نام برد:

• نوآوری در سازمان افزایش می یابد. هم چنین با عث می شود کارکنان در مواجهه با تغییرات، مشکلات و یا پروژه های چالش بر انگیز سازکار باشند.
• تفکر خلاق و انعطاف پذیری بهبود می یابد. در نتیجه این بهبود، حل مسائل و توسعه محصولات نیز بهنر خواهند شد.

معایب این روش نیز عبارتند از:

• نیاز به دقت بالا دارد. زیرا اگر بی دقت استفاده شود باعث فرسودگی کارکنان خواهد شد.
• ممکن است سلامت جسم و روح کارکنان تضعیف شود. در نتیجه نمی توانند با سرعت دلخواه ادامه دهند.

این سبک مناسب سازمان هایی است که در صنایع پر سرعت حضور دارند یا دوره ای از تغییرات را پیش بینی کرده اند. استفاده از این روش سبب می شود تا علاوه بر پاسخ گویی به نیرو های دورنی و بیرونی، تیم انعطاف پذیر تر و چابک تر نیز شود.

سبک مدیریت مربیگری

یکی دیگر از انواع سبکهای مدیریت تیم، سبک مربیگری است که در آن مدیر به منزله مربی یک تیم است. همین طور کارکنان نیز به عنوان اعضا موثر یک تیم در نظر گرفته می شوند. در این سبک وظیفه مدیر توسعه و هدایت تیم است. هدف او افزایش مهارت و رشد کارکنان در محیط کار است.

مزایای این روش عباتند از:

• در کارکنان حس ارزشمندی ایجاد می شود. زیرا می دانند که با پذیرش نقش ها، یادگیری و درگیری آن ها با کار افزایش می یابد.
• مدیران پیوند محکمی را با کارکنان خود ایجاد می کنند. در نتیجه احتمال این که آن ها بهترین کار را برای مربی انجام دهند، بالا میرود.

معایب این روش به شرح زیرند:

• ممکن است محل کار ب یک محیط سمی بدل شود. زیرا رقابت کارکنان برای نقش های مورد علاقه شان و توسعه وظایف، از یک رقابت کارا خارج می شود.
• چون در این روش تمرکز بر توسعه های بلند مدت است، ممکن است پروژه های کوچک بدون پشتیبانی رها شوند.

زمانی این سبک موثر است که مدیریت به دنبال ارتقا و شکوفایی استعداد ها از درون باشند. بهتر است سازمان هایی از این روش استفاده کنند که در بازار های رقابتی حضور دارند. زیرا می توانند افراد مناسب تری را استخدام نمایند.

سبک های مدیریت Laissez-faire

سومین و آخرین سبک از انواع سبکهای مدیریت تیم، به رهبری غیر مستقیم اشاره دارد. در این روش اعتماد بالایی به کارکنان وجود دارد و مدیریت براین باور است که نیازی به نظارت وجود ندارد. در این سبک، مدیریت تنها در مراحل تفویض و تحویل کار حضور دارد. او این آزادی را به کارکنان می دهد تا گردش کار و نتایج را خود، کنترل کنند. توجه شود که اگر کارکنان تقاضای کمک از جانب مدیریت داشته باشند، مدیر به کمک آن ها خواهد آمد.

زیر مجموعه های این سبک را ذر ادامه می خوانیم.

سبک مدیریت تفویضی

یکی دیگر از انواع سبکهای مدیریت تیم، مدیریت تفویضی است. بدین معنا که مدیر تنخا در هنگام تعیین وظایف حضور دارد. سپس این آزادی را به کارکنان می دهد که وظایف محوله را آن طور که می دانند، انجام دهند. در آخر و هنگام تحویل کار نیز، مدیر حضور می یابد. او کار ها را بررسی کرده و درباره چگونگی بهبود آن ها در آینده مشاوره می دهد.

مزایای این سبک عبارتند از:

• نوآوری و خلاقیت را افزایش می دهد.
• حل مشکلات و کار تیمی را بهیود میبخشد. زیرا فضایی در اختیار کارکنان قرار میدهد که مسائل خود را مدیریت کرده و برای حل آن ها با یکدیگر مشارکت کنند.
• می تواند رضایت شغلی را در افراد استقلال طلب بالا ببرد.

معایب این روش نیز عبارتند از:

• ممکن است بدون حضور مدیر، بهره وری آسیب ببیند.
• ممکن است تیم ها دچار عدم هماهنگی، عدم تمرکز و یا یکنواخنی شوند.
• ممکن است تعارضات افزایش یابند و باعث رنجش شوند.
• ممکن است برخی اعضا نقش و کمک مدیر را درک نکرده و عصبانی شوند.

از این سبک می توان در سازمان ها با مدیریت غیر متمرکز استفاده کرد. هم چنین در مواردی که اعضا دانش و مهارت بهتری نسبت به مدیر دارند، استفاده از این روش مفید است.

سبک مدیریت رویایی

آخرین نوع از انواع سبکهای مدیریت تیم، سبک مدیریت رویایی است. در این سبک، مدیر تنها الهام دهنده به کارکنان است و از این طریق مدیریت می کند. مدیران اهداف را مشخص کرده و دلایل آن ها را شرح می دهند. سپس کارکنان را متقاعد می کنند تا برای رسیدن به آن تلاش کنند.

کارکنان با انگیزه ای که مدیر عامل آن است، کار خود را شروع می کنند. در حین کار مدیر حداقل دخالت را دارد و تنها گاهی به بررسی عملکرد و پیشرفت کار می پردازند. در مسیر دستیابی به موفقیت ها، مدیران برخورد های سازنده را ارئه می دهند و اعضا را تشویق می نمایند.

مزایای این روش به شرح زیرند:

• تعامل افزایش می یابد. زیرا به آنچه خلق می کنند اعقتاد دارند و بهترین کار خود را انجام میدهند.
• رضایت کارکنان و انگیزه آن ها افزایش و گردش مالی کاهش می یابد.
• نوآوری و سرعت حل مسئله نیز بالا می روند.

معایب این روش عبارتند از:

• همه مدیران نمی توانند الهام بخش باشند. زیرا به عوامل گوناگونی از جمله صنعت، محصول و شخص بستگی دارد.
• مدیر باید مهارت بالایی داشته باشد و واقعا الهام بخش باشد. در غیر این صورت عملکرد تیم بهبود نخواهد یافت

استفاده از این روش به سازمان هایی که به دنبال هدایت نوآوری هستند، پیشنهاد می شود.

کلام آخر

انواع سبکهای مدیریت تیم در سه قسمت شرح داده شد. مدیران می توانند سبک مورد نیاز سازمان خود را انتخاب و اطلاعات کاملی را درباره آن ها بدست آورند. سپس با تلاش و تمرین، مهارت لازم برای سبک مشخصی را بدست آورند.

در این راه مدیران نیاز به همراه دارند. هدف سنج یکی از بهترین و کاراترین همراه ها برای مدیران محسوب می شوند. با تماس با هدف سنج و مشورت با تیم آن، سبک مورد نیاز خود را انتخاب و به آسانی آن را در سازمانتان پیاده سازی نمایید.

https://www.valamis.com/